Sonunda gücü hissetmek..

Globalleşme ile ilgili düşüncelerimi daha önce belirtmiştim yine blog da. Sessiz çıglıklar duyuyorum bu sıralar, sessiz kalabalıklardan. "Yeter" die bagıran yürekler...
Hatta o kadar güçlü duyuyorum ki bu çığlıkları, Korkmuyorum bu gücü kendi planlarına alet etmek-kullanmak isteyenlerin karanlığından...
Ama onlarda boş durmayacaklar daha ne kayıplar vericez bilmiorum. Çünkü onlarda sessiz bu aralar ve mutsuzlar. Ve "daha ne kayıplar verdiricez korkusu" yaymaya çalışıyorlar...
Türkiye ve Türk insanı her daim hazır olmalı. Hep daha beterini bekler durum da. ama içimize kapanmak diil daha kararlı yürümek gerek daha saglam adımlarla..
Sakın korkmayın, hezeyanlara gelmeyin. Gücü hissedin, kalbiniz de ki gücü. Ve sizi poh pohlayanlara sadece gülün geçin.. Sizi eleştirenlere güldüğünüz gibi gülün sadece..
Birileri hep ölür, Kalanlar, gidenlerin mirası ile yürür..
Sessizlik, çok büyük bir güçtür. Çünkü tahmin edilemez, davranışı kestirilemez...
Ewt sessizliği seviyorum. Sessiz çogunlukları da seviyorum..
Çünkü onlar; Gözlerine güvenip, sözlerine inanacakları kişiyi sabırla bekleyenlerdir aslında...