Yazmak istemiyorum nicedir... Ne kadar güçlü kalmaya çalışsamda, yorgunum... Direncim artarken; her şerefsizin, adiliğinden. Yıpranıyorum..
Sevgilinin, şefkatinde. Oyunların boşluğunda, işin ağırlığında ; kendimi kandırmaya çalışıyorum... Tanrı biliyor ya; ruhumun göz yaşlarından, canım yanıyor... Gülüyorum.
Ve Tanrı ; ahım'ı, acımasızca alırken; yağı bildiklerimden. Üzülüyorum..
Hep derim:
' Ne kadar çok şey war, anlatılacak. Ne yazık, ne kadar da azı, anlaşılacak '
İyiyim... Bundan sonra yazmaya çalışıcam:=)
