Ocak 28, 2007

Işıklar Sönünce

Genellikle bir balo gibidir hayat.
Işıl ışıl takılarla, rengarenk elbiselerle tüm insanlar.
Bir insandan, sırf kulağında ki küpeden veya siyah smokinin üzerine oturmuş olmasından hoşlanabilirsiniz orada. Aydınlık o kadar yogundur ki ayrıntıları kaçırmanız imkansızdır.
Sıcacık salon da istediğiniz kadar ince veya dekolte giyinebilirsiniz üşüme kaygısı duymadan.
Hoş bir müzik yardım eder uğultudan az da olsa kurtulmanıza.
Bi an ışıklar, beklenmeden, sebebi bilinmeden sönse. Artık sadece daha fazla rahatsız eden bir uğultu kalır ortada. Ve oda sıcaklığı aynı da olsa, ürperirsiniz o anda. Tüm o asalet ve ihtişam yok olmuştur. Endişe, ilgisi ile sizi rahatsız etmeye başlamıştır çoktan. Küçücük alevler belirmeye başlar çakmaklardan, şanlıysanız mum bulunur bir yerlerden, her bir masa için ve siz bir masaya sığındığınızda, İnsanların belli belirsiz yüzleri kalmiş olur sadece, o balonun ışıltısından.

İşte orada ya sözlerine inandıklarınıza, güvenirsiniz yada gözlerine güvendiklerinize, inanırsınız...


1 yorum:

---OPTiO--- dedi ki...

dogru :)


ama karanlikta kalamayanlardanim...korkarim ...