İntihar

Zamanın birinde. Çok uzak bir ülkede. Nuri adında, 17 yaşında; bir genç yaşarmış... Nuri, hayattan öyle çok yorulmuş ki, tüm yaşama sevincini yitirmiş. Her günü, sıradan ve sıkıcıymış. Ne kadarda eğlense, hep mutsuzmuş. Bir çok dostu ve sevenlerinin ilgisine rağmen hep yalnızmış...

Nuri, yaşamaya anlam bulamadığından birgün ölmeye karar vermiş. Kimse üzerine alınmasın, sevenleri bir an da şok olmasın die, kuruyan ruhuna birkaç damla göz yaşı verilsin die; Bu kararını çevresindekiler ile paylaşmaya başlamış. İlk olarak küçük kız kardeşine, biçare durumunu ve kaçınılmaz kararını anlatmış. Kardeşi ; abisinin yaşamına son vermesinin gerekliliğini kavramış. Zaten onu en ii anlayabilende oymuş.
"Anladım abi, mecbursun gitmeye ama ben sensiz ne yaparım.. Sen abim ve dostumsun, ben sensiz ne yaparım. Senin ardından bende mi geliim? Hani hayallerimiz wardı, hepsini terk mi edelim? Lütfen gitme.. Sana ihtiyacım war, hayatım boyunca.. Gitme.." Diebilmiş. Ardından yas tutmaya girişmiş. Nuri bu duruma çok üzülmüş. Ancak kararından dönemezmiş.. Bu kararı, çoook uzun düşünüpte vermiş...

Annesi ile babasını son bir kez görüp vedalaşmak için yola çıkmış.. Yolda mahallenin delisi, Veli'ye rast gelmiş. Veli, ona selam veripte hal hatır sorunca, durumunu anlatmış. Deli sessizce dinlemiş, sözün sonunda. Nuri'ye, uğurlar gibi sıkıca sarılmış. " Yolun açık olsun ey Nuri, mekanın cennet olsun... Ancak sakın unutma; gidersen tüm umutlarıda beraberinde götürüceksin bu kadar umudu sığdırabilicek bir kalbin yok belki, valizin war mı bari???" die sormuş, cevab beklemeden, Nuriden uzaklaşmış...

Kararından dönmeyi, gururuna yediremeyecek olan Nuri, babaocağına gelmiş. Annesi onu şefkatle karşılamış. Bir tas yemeğin ardından, baba ile bir iki el tavla oynamış. Bu arada meseleyi açmış. Baştan kızmış olsalarda. İyice dinlediklerinde onlarda hak vermiş. Baba, bi anda parlamış " Ne halin warsa gör ama asla beni suçlama" Nuri çok şaşırmış. Anne oturup ağlamış sonra da dönüp " Aslan gibi delikanlısın yakışıyomu sana bu kararı almak?? Sütümü helal etmem sana. Ben ne derim konu komşuya? Gidip şehit olsan bir yerde hadi neyse. Git buralardan ve uzaklarda ne istersen onu yap" demiş. Nuri çok kırılmış. Şok olmuş.. Ancak küsmemiş, kızmamışta. Onlarda bi şekilde haklı die düşünmüş...

Kırık kalbi ile babaocağından ayrıldığında, çok sevdiği dostunu aramış. Ali; Nurinin çocukluktan arkadaşaymış. Her derdini neşesini bilirmiş. Ali'yi, bu durumlara mahsus, 'sohbet kayası'nda, deniz kıyısında, bir kaç şişe birayla hazır bekler bulmuş... İçmiş anlatmış Nuri, anlatıkça biraz ağlamış... Dostu ondan çok içipte efkarlanınca biraz rahatlamış. Ali, sarhoş hali ile söze başladığında. Ağlamaklıymış. " Bende, bu sabah, Tuğba dan ayrıldım" demiş. Nuri bi an üzülmüş.. Ali'nin, bu; 'bi dargın bi barışık' ilişkilerine çok tanık olmuş, sadece bu sefer onu kendinden de dertli bulmuş.. Ali'yi teselli etmek biraz zor olmuş... Tam onu güvenle evine braktığı sırada teyzeoğlu Kamil aramış.

Kamil'le , Nuri yaşıt sayılırmış ancak pek anlaşamazlarmış.. Nuri'nin üzgün annesi durumu paylaşmak ve ablasından akıl almak nieti ile aradığında; Kamil, durumdan haberdar olmuş...
Nuri, kuzeni ile buluşup uzunca sohbet etmiş. Belkide ilk defa zevkle muhabbet etmişler. Anılardan, gereksiz tartışmalardan, ailelerden, sorunlardan bahsetmişler. Nuri evine dönemek için kalktığında dostça sarılmış kuzenine, ilk ve son defa. Tam ardını dönüp gidicekken, Kamil seslenmiş " Kuzen! madem gidiyorsun, gerçekten. Hmm. motosikletini ben alabilirmiyim? Onu, hep sevmiştim, biliyorsun" Nuri, hoşça gülümsemiş. Küçük, kırmızı, 110cc lik vespasını çok severmiş. Hatta ona 'Kızıl Bebek' dermiş. İlçede tek kırmızı motor onun olduğundan nerede görülse tanınırmış... Birçok kız motoruna hayranmış. Onu gerçekten çok sevdiğini düşünmüş. Mahçup kuzenine dönüp. " Neden olmasın.." demiş...

Dedesinin kulubesinden bozma küçük evine vardığında, Güneş yeni batmış ve akşam olmuştu. Kapıyı açıp içeri daldığında. Davetsiz Babaannesini, mutfak köşesinde, bulaşık yıkarken bulmuş..

Devamı bi ara...=)