iYi

Yazmak istemiyorum nicedir... Ne kadar güçlü kalmaya çalışsamda, yorgunum... Direncim artarken; her şerefsizin, adiliğinden. Yıpranıyorum..

Sevgilinin, şefkatinde. Oyunların boşluğunda, işin ağırlığında ; kendimi kandırmaya çalışıyorum... Tanrı biliyor ya; ruhumun göz yaşlarından, canım yanıyor... Gülüyorum.

Ve Tanrı ; ahım'ı, acımasızca alırken; yağı bildiklerimden. Üzülüyorum..

Hep derim:
' Ne kadar çok şey war, anlatılacak. Ne yazık, ne kadar da azı, anlaşılacak '

İyiyim... Bundan sonra yazmaya çalışıcam:=)